Er is inmiddels veel te vinden over HSP. Enkel al de benamingen reizen de pan uit; HSP (Highly Sensitive Person), HSP strong willed (gevoelig met sterke eigen wil), hoogsensitief, hooggevoelig, gevoelig, indigokinderen, sterrenkinderen, etc. In mijn waarheid is de naam niet zo belangrijk, als het beessie maar een naam heeft. Ik spreek verder over “gevoelig”.

Ongeveer 15-20% van de bevolking zou gevoeliger zijn als zijn medemens. Ondanks dat bewezen is dat onze hersenen anders zouden reageren, wil ik niet te veel ingaan op waar het vandaan komt en wie waar in gelooft. Feit blijft dat deze 15-20% vaak last ervaart van deze gevoeligheid. Zeker de huidige generatie kinderen die dit duidelijk maakt door gedrag te laten zien wat net anders is als gemiddeld. Ik ben allergisch voor stempels, maar de mijne zou hooggevoelig zijn. Simpel omschreven in Jip en Janneke taal hoor, zie, proef en ruik ik net wat beter als een ander. We kunnen een hele waslijst aan kenmerken van gevoelige personen erbij nemen (en mocht je er interesse in hebben scroll dan door naar beneden), ik ga hier op het stuk in wat we eraan kunnen doen.

Als we op zoek gaan naar een benaming voor wat ons anders lijkt te maken, is het fijn als je deze vind. Eerste instantie geeft dit erkenning, waar we uiteindelijk allemaal naar verlangen. Wat standaard tips zijn vaak ook nog wel te vinden, enkel is in mijn beleving ieder uniek. Enkel al het feit of je een introverte of extraverte "HSPer" bent, brengt veel verschil. Juist bij de laatste groep is de balans tussen prikkels opzoeken en rust nemen enorm lastig.

Ik ben inmiddels aardig wat jaren op weg in mijn zoektocht naar mijn waarheid over gevoeligheid. Door mijn kinderen, beiden gevoelig en totaal anders, ben ik op dit pad terecht gekomen. Door hun gedrag kwam ik bij mijn eigen gevoeligheid uit, en die van mijn man. En zoals gezegd was het een verademing toen ik een naam tegenkwam. Helaas, met enkel de naam was ik niet geholpen. Ik kon mijn kinderen niet begeleiden in hun gedrag. Eerste instantie heb ik geprobeerd veel aan te passen aan hen. En natuurlijk in zekere zin kun je bijvoorbeeld de juf op de hoogte brengen en vragen zich aan te passen aan jou gevoelig kind én het belangrijkste gedeelte hierin is dat je zelf de verantwoording neemt.

Het kan een keuze (valkuil) zijn in een slachtofferrol te gaan zitten en daarmee jezelf belemmeringen en beperkingen op te leggen, wat je zo ook weer meegeeft aan je kind. Eén ding is hierbij zeker: de wereld gaat zich niet aanpassen aan gevoelige mensen. Er komen alleen maar meer externe prikkels bij. De andere kant van dit verhaal is dat je zelf verantwoording kan nemen en de situatie hiermee kan veranderen. Als we van het gegeven uitgaan dat de hersens van gevoelige personen anders reageren dan gemiddeld, is het hierbij geweldig te weten dat deze hersens te trainen zijn. Jezelf een soort van “resetten”. En dit is het punt waar een coach je geweldig in kan ondersteunen. Op zoek gaan waar jou gevoeligheid vandaan komt en je eigen gebruiksaanwijzing schrijven, én die van je kind. Wil je weten hoe?