𝐉𝐞 𝐰𝐢𝐥𝐭 𝐡𝐞𝐭 𝐚𝐧𝐝𝐞𝐫𝐬, 𝐦𝐚𝐚𝐫 𝐝𝐨𝐞 𝐣𝐞 𝐞𝐫 𝐞𝐜𝐡𝐭 𝐢𝐞𝐭𝐬 𝐯𝐨𝐨𝐫?

Waarom je toch steeds terugvalt

Maar als het moeilijk wordt, als het schuurt of niet direct iets oplevert, dan haak je af. Niet omdat je niet wil, maar omdat het te veel voelt. Omdat je al zo vaak opnieuw begonnen bent. Omdat je niet meer weet waar je moet beginnen. En dus kies je voor wat bekend voelt. Een nieuwe planner, een ochtendritueel, een korte meditatie, een boek of een online cursus over het gedrag van je kind. Misschien helpt het even. Tot je weer terugvalt. Tot je merkt dat het niet diep genoeg gaat. Want dat is het vaak: je probeert wel, maar je blijft op het oppervlak. Je pakt de symptomen aan, niet de oorzaak. Je bent niet lui. Je bent moe. Moe van het constante aanpassen. Van het zorgen voor iedereen behalve jezelf.

Wat je kind je eigenlijk laat zien

En ondertussen gaat het leven gewoon door. Je kinderen vragen aandacht. Je werk, je relatie, je huishouden – alles trekt aan je. En als je kind dan overprikkeld is, huilt, driftig wordt, moeilijk slaapt of aan je blijft hangen, zeg je tegen jezelf: “Het is een fase.” Maar hoe vaak heb je dat al gezegd? Hoe vaak heeft die ‘fase’ je opnieuw geconfronteerd met jezelf? Want wat als het gedrag van je kind niet zomaar een fase is? Wat als het gedrag van je kind een spiegel is? Een reflectie van hoe jij in je vel zit. Van hoe veilig jij jezelf voelt. Van hoeveel onrust er in jou leeft, omdat je continu maar doorgaat.

Het begint bij jou

Kinderen spiegelen, altijd. Ze voelen haarfijn aan of jij er echt bent of alleen maar functioneert. Niet om je de schuld te geven, maar om je wakker te schudden. Zolang jij blijft hopen dat het vanzelf overgaat, dat je kind zich vanzelf aanpast of dat je met de juiste tip alles kunt fixen, blijf je hangen in hetzelfde rondje. Er verandert pas iets als jij besluit te veranderen. Niet in je gedrag, maar in je bewustzijn. In je bereidheid om te voelen wat er écht speelt. En ja, dat is spannend. En ja, dat schuurt. Maar dat is waar de echte groei zit.

Echte verandering vraagt moed

Het vraagt moed om te blijven als het ongemakkelijk wordt. Om niet weer af te haken. Om niet te blijven hollen voor iedereen behalve jezelf. Het vraagt dat je verantwoordelijkheid neemt. Niet uit schuld, maar uit liefde. Voor jezelf én voor je kind. Want als jij verandert, verandert je kind vanzelf met je mee. Niet omdat jij het ineens ‘perfect’ doet, maar omdat je er werkelijk bent. In verbinding. In het moment. Dat is geen fase. Dat is transformatie.

Ben jij er klaar voor?

Dus stel jezelf eens eerlijk de vraag: wil je het echt anders? Of wil je alleen dat het makkelijker wordt? Want als je het écht anders wilt, dan begint het niet bij een nieuwe truc, maar bij jou. En als je het niet alleen kunt, weet dan: hulp vragen is geen zwakte, het is een kracht. En ik ben er, als jij er klaar voor bent om het wél aan te gaan.